بی توجهی ترکیب ناهمگونی را در نمای روستاها و شهرها باقی گذاشت
به گزارش وبلاگ سروری کیا، میراث آریا/ براساس آخرین اخبار منتشر شده، بی توجهی ترکیب ناهمگونی را در نمای روستاها و شهرها باقی گذاشت.
سرعت بالای توسعه شهرها و روستاها به خصوص در شمال ایران آن هم بواسطه ساخت خانه های دوم، از جنبه های مختلف مورد نقد نهاده شد ولی طرف اول ماجرا، همان مالکان قدیمی این منطقه ها در قالب موارد از این جریان مسرور هستند.
اما در میان تمام عوارض زیست محیطی، مالی، زیرساختی، فرهنگی و مذهبی، موضوع معماری به چالش جدی و تازه این منطقه ها تبدیل شد که متأسفانه همچنان توجهی به آن نمی گردد و امیدی به بازگشت آن نیست.
سالهای دور نه همین چند سال قبل در ارتفاعی از یک شهر و روستا می ایستادیم و تصاویر زیبایی از معماری یک دست و سقف های حلب به سر یک رنگ و گاهی زنگ زده را می دیدیم، وسعتی محدود و حساب شده و با احترام به طبیعت و معماری که هم رنگ و همگون با زندگی بود.
اما امروز ایستادن در همان نما و تماشا خانه های بی ربط و با سقف قرمز، آبی، زرد و سبز و رنگ های گوناگون، در هیچ معیار و مقیاسی دیگر مجذوب کننده نیست. توسعه بی حد و میزان شهرها و روستاها و معماری یونانی و ناهمگون، دیگر حسی از گذشته را باقی نگذاشته و قدم زدن در بافت های کهن شهرها دل را سنگین می نماید و فقط حسرت باقی می گذارد.
رنگهای عجیب و غریب بر درودیوار و سقف ها، روستاها و شهرهای قدیمی را از اصالت و آنچه ترکیب بامعنای سالهای قبل بود دور نموده و دیگر خبری از آن نمای مجذوب کننده نیست.
هرچند خیلی دیر شده و تعداد انگشت شماری از خانه ها به جای مانده و هر روز خانه ای و خاطره ای در سکوت و بی توجهی ما از بین می رود ولی بازهم میتوان باتدبیر و هماهنگی و تتازهنظر در قوانین و اجرای درست آن بافت قدیمی را در قالب یک موزه کوچک حفظ کرد.
منبع: همگردی