تفال به حافظ امروز دوشنبه 25 اردیبهشت 1402 - وبلاگ سروری کیا

به گزارش وبلاگ سروری کیا، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.

مژده ای دل که دگر بادِ صبا بازآمد

هدهد خوش خبر از طَرْفِ سبا بازآمد

برکش ای مرغِ سحر نغمهٔ داوودی باز

که سلیمانِ گل از بادِ هوا بازآمد

عارفی کو که کُنَد فَهْم زبانِ سوسن

تا بپرسد که چرا رفت و چرا بازآمد

مردمی کرد و کرم لطفِ خداداد به من

کان بتِ ماه رخ از راهِ وفا بازآمد

لاله بویِ مِی نوشین بشنید از دمِ صبح

داغ دل بود، به امّیدِ دوا بازآمد

چشمِ من در رهِ این قافلهٔ راه بماند

تا به گوشِ دلم آوازِ درا بازآمد

گر چه حافظ دَرِ رَنجِش زد و پیمان بِشِکست

لطف او بین که به لطف از درِ ما بازآمد

توضیح لغت: به فتح اول: زنگ و جرس/ در رنجش: باب رنجیدگی و گله مندی

تفسیر عرفانی:

هر آن چه از خیر و نیکی بلاخره نصیب پیشگامان راه عشق می گردد و حتی همه مهر و محبت یار نیز نصیبشان می گردد و دل راهیان را اسیر خود می نماید.

تعبیر غزل:

شریکی انتخاب نموده اید که باعث پیشرفت شما می گردد. بهتر است شما نیز به او یاری کنید. اما احتیاط را از یاد نبرید که در این صورت پیروز خواهید بود.