نانوذراتی برای فراوری واکسن در برابر انواع ویروس های کرونا - وبلاگ سروری کیا

به گزارش وبلاگ سروری کیا، محققان نانوذراتی طراحی کردند که حاوی دامنه های اتصال گیرنده پروتئین سنبله ساربکویروس های حیوانی و سندرم حاد تنفسی ویروس کرونا است. این نانوذرات پتانسیل بالایی برای ساخت واکسن دارند.

به گزارش گروه دانشگاه وبلاگ سروری کیا، محققان نانوذراتی طراحی کردند که حاوی دامنه های اتصال گیرنده (RBDs) پروتئین سنبله (S) ساربکویروس های حیوانی و سندرم حاد تنفسی ویروس کرونا 2 (SARS-CoV-2) است. این نانوذرات پتانسیل بالایی برای ساخت واکسن دارند.

پژوهشگران پاسخ های ایمنی ایجاد شده به وسیله نانوذرات RBD (دارای RBD فقط SARS-CoV-2) و موزاییک-8 (دارای RBD های SARS-CoV-2 و هفت ساربکویروس حیوانی) در برابر اپی توپ های SARS-CoV-2 و ساربکویروس ها را در موش های آزمایشگاهی مقایسه کردند.

سارس و ویروس کرونا متعلق به دسته ساربکویروس ها هستند، در 20 سال گذشته این دسته باعث ایجاد اپیدمی در انسان شده اند. محققان بعلاوه بسیاری از ساربکوویروس های دیگر را در خفاش ها شناسایی نموده اند که بعضی از آن ها مانند سارس و ویروس کرونا به گیرنده آنزیم تبدیل نماینده آنژیوتانسین انسانی 2 (hACE 2) متصل می شوند و نگرانی هایی را در خصوص همه گیری کروناویروس دیگر ایجاد می نمایند. در چنین مواقعی، احتیاج فوری به واکسن ها و دارو هایی وجود دارد که با همه گونه های نگران نماینده ساربکویروس های مشترک بین انسان و دام مبارزه نمایند.

در این پروژه محققان RBDs از ویروس کرونا و هفت ساربکویروس حیوانی (کلاد های 1، 2 و 3) را به یک نانوذره پروتئینی 60 مری متصل کردند. هنگامی که RBD یک سویه روی نانوذرات وجود دارد، محققان پاسخ ایمنی ایجاد شده در برابر آن سویه خاص را همسان در نظر گرفتند. آن ها ابتدا نانوذرات را به موش ها تزریق کردند. پس از 14 روز، محققان آزمایش های ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISA) را برای تخمین تیتر آنتی بادی در سرم حیوانات آزمایش انجام دادند.

سپس، این تیم ده موش واکسینه شده را به چالش کشیدند. آن ها چهار موش را در هر گروه چهار روز پس از چالش برای تجزیه و تحلیل بار ویروسی آنالیز کردند و شش موش به جای مانده را برای بقا تا 28 روز تحت نظر گرفتند. به طور خاص، موش های هر گروه را از نظر کاهش وزن، بقا و سطوح اسید ریبونوکلئیک ژنومی ارزیابی کردند. علاوه بر این، آن ها تیتر های ویروسی عفونی را در بافت ریه و سواب های اوروفارنکس مطالعه کردند.

از تست واکنش زنجیره ای پلیمراز رونویسی معکوس (RT-PCR) برای تخمین کپی های RNA ویروسی در بافت ریه و سواب های اوروفارنکس استفاده کردند. تمام حیوانات واکسینه شده در مقایسه با موش های کنترل، آلودگی ویروسی کمتری نشان داده و از سلامت بالاتری برخوردار بودند. این نتایج نشان داد که این نانوذرات دارای پتانسیل بالایی برای ساخت واکسن هستند.