کیش نه، قطر بیشتر خوش می گذرد! - وبلاگ سروری کیا

به گزارش وبلاگ سروری کیا، احتمالا به قطر برویم. هیچ تیمی نیست که با آن بازی کنیم. الان فیفادی شروع شده و 14 روز دیگر به باشگاه های مان برمی گردیم. اگر قرار است بازی محبت آمیز انجام ندهیم، همین تهران تمرین کنیم و بازی درون تیمی انجام دهیم. شخصیت تیم ملی هیچ وقت به این شکل نبوده است. این جملات بخشی از صحبت های روز گذشته علیرضا بیرانوند، دروازه بان تیم ملی ایران است. او از بی برنامگی رخ داده در تیم ملی شاکی است و می گوید همه به فکر مجمع هستند و کسی وقت رسیدگی به تیم ملی را ندارد. با این حال، آن بخش از حرف های بیرانوند که می گوید اگر قرار است بازی محبت آمیز ای در کار نباشد، تیم ملی به جای رفتن به قطر در همین تهران تمرین کند، قابل تأمل است. به راستی، در چنین شرایطی که قرار نیست هیچ بازی محبت آمیز ای برگزار شود، چرا تیم ملی باید راهی اردوی قطر شود؟ دلیل این مورد می تواند برای مسئولان فدراسیون فوتبال و البته همراهانی که قرار است به همراه این تیم راهی قطر شوند، متنوع و متفاوت باشد، ولی نمی شود به سادگی از کنار چنین ابهاماتی عبور کرد.

در ایران مدت هاست که مسئولان دولتی و ورزشی، ادعای میزبانی از جام جهانی در کیش را دارند. بار ها شنیده شده که کیش قرار است میزبان تمرینات آماده سازی یکی، دو تیم حاضر در جام جهانی باشد. آن ها می گویند زیرساخت به قدری در این شهر مهیاست که همه چیز برای داشتن یک تمرین خوب و ایدئال فراهم است. قرابت راستا و آب وهوای کیش با قطر هم مزید بر دلیل شده تا مسئولان ایرانی، وعده میزبانی را با فراغ بال بدهند. حمید سجادی، وزیر ورزش نیز پیش تر به غیر از کیش از امکانات شهر قشم هم حرف زده و مدعی شده بود که فضا برای میزبانی مهیاست. پیشنهاد دو شهر کیش و قشم برای میزبانی از هواداران جام جهانی می تواند به محکم شدن روابط دو کشور در تعاملات و ارتباطات ختم شود. شهر های جنوبی کشور به ویژه جزیره زیبای کیش در بحث هتلینگ و خدماتی که به گردشگر ها باید بدهیم، مجهزتر است و جلسات هماهنگی در قالب دیدار و گفتگو شروع شده است.

چنین ادعایی با واقعیت همخوانی ندارد یا اینکه حداقل، حضور در کیش برای مسئولان فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش به اندازه حضور در قطر مجذوب کننده نیست. اگر مسئولان ایرانی این قدر مدعی هستند که کیش تمامی امکانات رفاهی و ورزشی در سطح بین المللی را دارد، پس یکی این وسط باید پاسخ این پرسش را بدهد که چطور با چنین امکاناتی، حتی تیم ملی ایران هم حاضر نمی شود اردوی خود را در کیش برگزار کند و تصمیم می گیرد به قطر سفر کند؟ آن طورکه وزیر ورزش و مسئولان شهر کیش خبر داده اند، از لحاظ هتلینگ و خدماتی، کیش مجهز است. پس آیا بحث درباره کیفیت کمپ تمرینی است؟ درباره این یکی هم سعید محمد، دبیر شورای عالی منطقه ها آزاد، صحبت کرده و گفته است جزیره کیش زیرساخت خوبی دارد و پنج زمین فوتبال در دسترس است. طبق برنامه ریزی های اجرا شده زیرساخت های خوبی در جزیره کیش ایجاد شده که شامل پنج زمین فوتبال و دو سالن بدن سازی است.

اینجاست که دیگر واقعا باید به سفر تیم ملی به قطر شک کرد. وقتی از لحاظ هتلینگ، خدمات و کمپ ورزشی، کیش تمامی امکانات موجود را دارد، به حدی که مسئولان ایرانی می گویند آمادگی پذیرایی از تیم های حاضر در جام جهانی قطر را هم دارند، پس چه دلیلی پشت سفر تیم ملی به قطر برای برگزاری اردو خواهد بود؟

برای بیشتر روشن شدن بحث می شود به آمار رو آورد و مقایسه ای جزئی داشت که از لحاظ مالی، آیا سفر به قطر به صرفه تر است یا کیش. این آمار مربوط به سال گذشته است و طبیعتا می تواند تا چندمیلیون تومان، این طرف و آن طرف شود، ولی مرورش خالی از لطف نیست؛ بر اساس آمار، هزینه اقامت یک شب در بهترین هتل ها در جزیره کیش یک تا سه میلیون تومان برای هر شخص است درحالی که این قیمت برای قطر بین 5 تا 53 میلیون تومان برای هر شخص برآورد می شود. هزینه یک غذای باکیفیت در جزیره کیش چیزی حدود 10 دلار است، اما این رقم در قطر و امارات به 78 تا 500 دلار می رسد. هزینه خدمات بهداشتی و درمانی مانند ویزیت پزشک متخصص در کیش پنج تا شش دلار است، درحالی که در قطر این رقم 82 تا 100 دلار می شود.

با نگاهی اجمالی به همین آمار واضح است که برپایی اردوی تیم ملی در کیش به مراتب به صرفه تر از برپایی این اردو در قطر است؛ اول اینکه آب وهوا مشابه است، دوم اینکه امکانات رفاهی و ورزشی، بنابر ادعای مسئولان دولتی، در سطح بین المللی است و از همه مهم تر اینکه از لحاظ مالی بسیار مقرون به صرفه تر از حضور چندروزه در قطر است. با کنارهم گذاشتن این موارد و البته شرایط آشفته و بد مالی در فدراسیون فوتبال ایران، به نظر می رسد اصرار برای سفر به قطر و عبور از کیش، به غیر از خوش گذرانی بیشتر، دلیل منطقی تری نخواهد داشت.

البته می شود حدس زد که واکنش مسئولان به چنین انتقاداتی چیست؛ آن ها از همکاری با کمپ اسپایر در قطر حرف خواهند زد و از این خواهند گفت که طبق قرارداد های قبلی که با قطر بسته شده، حضور در این کمپ هزینه ای برای تیم ملی نخواهد داشت. این موضوع شاید درست باشد، ولی مباحثی مانند غذا و هزینه های رفت وآمد را هم باید در نظر گرفت تا تعیین شود که دوباره این سفر به غیر از هزینه تراشی چیز دیگری در پی نخواهد داشت.

مورد مهم تر اینکه وقتی تیم ملی ایران حاضر نمی شود اردوی کیش را بپذیرد، چه توقعی از تیم های صعودکرده به جام جهانی است که یکی از آن ها حاضر شود کمپ تمرینی اش را به کیش بیاورد و تیمش را در این منطقه مهیای حضور در جام جهانی کند؟ آیا آن ها از خودشان نمی پرسند وقتی مسئولان ایرانی قطر را به کیش ترجیح می دهند، چرا ما باید کیش را به حضور در قطر ترجیح بدهیم؟