ازخروس جنگی تا زو، بازی محبوب ناصرالدین شاه چه بود؟ - وبلاگ سروری کیا

به گزارش وبلاگ سروری کیا، یکی از بهترین گزینه های با هم بودن انتخاب چند بازی پرهیجان دسته جمعی است که همه را سرحال می آورد و خنده های مان گوش فلک را می برد و فقط با صدای خروپف بزرگ تر ها می فهمیم که چیزی تا طلوع خورشید نمانده است!

به گزارش همشهری آنلاین، لطفا این گزارش را با دقت و حسی بخواهید تا قند توی دل تان آب شود! اگر هم نه پیشنهاد می کنم فقط یک بار این بازی در جمع خانواده و دوستان انجام دهید تا ببینید چه نتیجه ای دارد. قول می دهم لذت ببرید.

خروس جنگی

قبل از بازی، بازیکن ها یارکشی می کنند. بعد یک دایره به قطر 2متر با هر چیزی که دارند روی زمین می کشند. حالا بازی شروع می شود و 2نفر، یکی از این گروه و دیگری از گروه مقابل می آیند وسط دایره و درحالی که دست به سینه اند و یک پایشان را هم بالا گرفته اند شروع می کنند به حمله به طرف حریف.

هر 2 نفر آنقدر به شانه های هم می زنند تا یکی را از دایره بیرون کنند و یا تعادلش را بهم بزنند تا پایش به زمین بخورد که اگر این اتفاق بیفتد، بازی به نفع آن یکی تمام می شود و نوبت به 2نفر بعدی می رسد. این بازی به تعداد بازیکنان 2 گروه ادامه پیدا می کند و تا همه یار ها وسط دایره بیایند. آخر سر هر گروهی که تعداد برنده هایش بیشتر باشد، برنده بازی است.

نام روی پیشانی

بازی نام روی پیشانی به نوعی همان 20 سوالی خودمان است. این همان بازی ای است که نقی و خانواده اش در سریال مرکز با باباپنجعلی انجام می دادند و کلی می خندیدند. در این بازی، شما روی تکه کاغذی کلمه ای را می نویسید و روی پیشانی یکی از اعضا می چسبانید. آن فرد از همه جا بی خبر هم آنقدر سوال می کند تا کلمه ای که روی پیشانی اش نوشته شده را حدس بزند و کشف کند. بازی وقتی تمام می شود که روی همه نام بگذارند و همه بتوانند نام هایشان را حدس بزنند. توصیه می کنم از کلمه هایی بامزه مربوط به شخص استفاده کنید.

جاسوس بازی

این بازی برای بزرگ تر ها جذابیت زیادی دارد و کمی هم شبیه بازی مافیا و پدرخوانده است. ابتدا باید کاغذ های کوچکی را به تعداد اعضا ببرید و روی یکی از آن ها علامتی بزنید. بعد همه را تا کنید و هر یک از اعضا یکی از کاغذ ها را بردارد. کسی که کاغذ علامت دار را بردارد، جاسوس است.

او بدون اینکه حرفی بزند باید سعی کند طوری که بقیه متوجه نشوند، به چشم یکی از اعضا نگاه کند و چشمک بزند. این چشمک مرگبار است و بلافاصله بعد از آن، کسی که چشمک را دیده مرده محسوب می شود و باید از بازی خارج شود. بقیه هم باید به چشم هم نگاه کنند و بدون اینکه اجازه بدهند جاسوس ناشناخته فرصت چشمک زدن پیدا کند، او را شناسایی کنند و لو بدهند.

زو

زو بازی نفسگیری است. برای همین به قول معروف باید نفس بلندی داشته باشید. در زو، اعضای خانواده 2گروه می شوند. گروه اول بازیکنی را به سمت گروه دیگر می فرستد و درحالی که کلمه زو می گوید به گروه دیگر نزدیک می شود. اگر دستش به یکی از اعضا بخورد او باید از بازی خارج شود، اما اگر آنکه زو می گوید و به طرف گروه دیگر هجوم آورده نفسش تمام شود و نتواند به گروه خودش برشود، اسیر گروه حریف خواهد شد.

راه دیگر خارج کردن عضوی که زو می گوید از بازی این است که اعضای گروه مورد تهاجم، به سمت او بروند و بدون اینکه بگذارند دستش به آن ها بخورد بگیرندش. این بازی در استان گیلان به نام شیرین دودو، در خراسان، گلستان و مازندران و گلپایگان زو و در خوزستان بازی اش تی تی نامیده می شود.

شاه، دزد، وزیر

این بازی معمولا با 4 نفر انجام می شود. ابتدا باید 4 تکه کاغذ تهیه کنید و روی هرکدام به ترتیب کلمات شاه، وزیر، جلاد و دزد را بنویسید. سپس کاغذ ها را به شکل یکسان از وسط تا کنید، طوری که نوشته داخل آن مشخص نباشد. بعد هر یک از بازیکنان کاغذی را برمی دارد. وقتی همه از سمت خود آگاه شدند، غیر از شاه کسی نامش را فاش نمی کند.

شاه رو به دیگران می گوید: وزیر من کیست؟ آن گاه وزیر هم با نشان دادن کاغذ، خود را به شاه معرفی می کند. بعد شاه می گوید: دزد را از میان این 2 پیدا کن. صحنه حساس بازی اینجا است که، چون وزیر باید دزد را از میان 2نفر به جای مانده پیدا کند سخت است.

انتخاب دزد از طریق وزیر 2 حالت دارد. اگر حدس وزیر درست باشد که شاه فرمان شکنجه ای را صادر می کند و جلاد هم دزد بخت برگشته را شکنجه می کند. اما اگر حدس وزیر اشتباه بوده باشد، جلاد سریع به وزیر خواهد گفت: چرا به جلاد توهین کردی؟ و سپس شاه شکنجه ای را می گوید تا جلاد، وزیر را تنبیه کند. شکنجه ها معمولا دردآور است مثل سیبیل آتشین یا بشین و پاشو و. معمولا هر دور بازی از تقسیم کاغذ ها تا تنبیه بیشتر از چند دقیقه طول نمی کشد.

شاه قاجار سبیل آتشین بازی می کرد!

یادداشت روزانه ناصرالدین شاه، یکشنبه 11 شهریور 1245: صبح از خواب برخاسته، سر حمام پیراهن عوض کرده، سوار اسب بوینی یوغون شدم راندیم. از راه چشمه بالا رفته، زیرگردنه مرجک نو، راه شکاری، [به]ناهار افتادم. قدری کتاب فرانسه خواندم. یحیی خان، میرزا علی نقی، نوری، محقق، محمدعلی خان، پسر بهاءالملک و ... [و]آقا علی بودند.

بعد از ناهار سوار شده از راه رفتیم بالا. یک راست رفتیم برای دیدگاه یخچال. سیاچی [و]ماچکی هم بودند. پسر آقا رجب تلخه بود. میرشکار و ... آن جا بودند. گفت: این زیر شکار هست، در یخچال هم هست، اول این ها را سر بزنند بعد یخچال را. من راضی نبودم. آخر در سنگ چین نشستم. باقر رفت از پایین سر زد. شکار ها بالا نیامده رفتند پایین. باد سردی می آمد. بعد سوار شده به سنگ چین یخچال رفتم. پیاده، سواره، با زحمت. این جا هم که نشستم از بس موسی داد و فریادزده بود، پیش از ما آمده رفته بودند. ما که رفتیم چیزی نبود. برگشتم آمده در توچال قدری نشستیم، جواب های کرمان را خوانده، آدم دبیر را راه انداختیم.

بسیاربسیار سرد بود. قدری هندوانه خورده، چای خوردیم. آمدیم پایین برای منزل. غروبی به منزل رسیدیم. چندان خسته نبودیم. عصر معمول به عمل آمد، قدری با خانم ها و ... توی زمین نشسته، تُرنا بازی [بازی شاه و وزیر]کردیم. گربه ها بودند. موزیکان می زدند، غلام بچه ها و ... بودند. بعد از شام هم قرق شد. طولوزان [و]یحیی خان و ... آمدند. قدری لغت نوشتم، رفتم خوابیدم.