صمد طاهری (داستان نویس): زمانه داستان کوتاه است نه رمان! - وبلاگ سروری کیا

به گزارش وبلاگ سروری کیا، صمد طاهری (نویسنده)، رمان را متعلق به قرن هجدهم دانسته و می گوید: زمانه ما دوران شتاب و سرعت است، دیگر آدم ها این فراغت را ندارند که طی چندماه یک رمان قطور چندجلدی بخوانند.

ایسنا نوشت: صمد طاهری رمان را متعلق به قرن هجدهم دانسته و می گوید: زمانه ما دوران شتاب و سرعت است، دیگر آدم ها این فراغت را ندارند که طی چندماه یک رمان قطور چندجلدی بخوانند.

این داستان نویس درباره فعالیت های خود و این که کتاب تازهی آماده چاپ دارد یا نه گفت: در حال جمع آوری یک مجموعه داستان هستم، احتمالا تابستان یا پاییز سال آینده منتشر خواهم کرد؛ در نظر دارم یک مجموعه داستان با 10 داستان کوتاه بنویسم که چهار- پنج تا از داستان هایش را نوشته و چهار- پنج تا طرح داستان نیز در فکر دارم. داستان های نوشته شده هنوز جزئیاتی دارند و باید بازنویسی شوند. فکر می کنم 6 ماه طول می کشد تا آماده گردد.

او تفاوت داستان های تازه با مجموعه های قبلی اش را در شیوه روایت آن ها بیان نموده و گفت: هر نویسنده ای دنیا فکری خود دارد و در همان دنیا فکری می نویسد، در واقع یک خط سیر فکری را دنبال می نماید و فقط مضمون و سوژه هایش فرق دارد.

طاهری درباره این که آیا داستان های این مجموعه بومی خواهد بود، اظهار کرد: هر نویسنده ای در هر جای دنیا که زندگی کند، درباره اتفاقات سرزمین خود می نویسد، با این نگاه هر نویسنده ای را می توانیم بومی اطلاق کنیم. اما بومی نویسی به معنای خاص به این معناست که نویسنده درباره یک منطقه خاص و مسائل خاص آن منطقه، بنویسد. اگر بخواهم مثال بزنم، مجموعه داستان لالی بهرام حیدری در این نوع قرار می گیرد. این مجموعه شامل 25 داستان است که در روستای لالی می گذرد، آدم ها همان هستند و تکرار می شوند، مسائل اجتماعی و عاطفی جامعه در محدوده همان روستا می گذرد. اما کارهای من فرق دارد، داستانی دارم که رئال است، داستانی دارم که فانتزی است یعنی همه داستان هایم صرفا رئالیستی نیستند، شخصیت ها در داستان های مختلف، متفاوت هستند، داستان در منطقه ها مختلف از تبریز و تهران گرفته تا شمال و جنوب می گذرد. البته منظورم این نیست اگر داستان فقط در یک محدوده بگذرد عیب است یا حسن؛ مجموعه لالی که عنوان کردم، یکی از درخشان ترین مجموعه داستان های زبان فارسی است.

نویسنده زخم شیر و شکار شبانه درباره داستان کوتاه که به نظر سبکی سهل و ممتنع در داستان نویسی، گفت: از نظر من که 46 سال است در زمینه داستان کوتاه کار می کنم، نوشتن داستان کوتاه، کار سختی است. مجال نوشتن کوتاه است و شما باید در یک مجال کوتاه حرف خود را بزنید و از نظر داستانی هم هیچ کمبود و نقصی نداشته باشید. داستان کوتاه مانند مینیاتورکاری است. هر حرکت اضافی مانند جمله یا پاراگراف اضافی توی ذوق می زند. اما رمان امکان مانور بیشتری را به نویسنده می دهد، نویسنده می تواند هرچه می خواهد شرح دهد. ما نویسنده های دنیای داریم که فقط رمان می نویسند زیرا رمان مجال بیشتری برای حرف زدن به آن ها می دهد. همانطور که گفتم داستان کوتاه مینیاتوری بوده و ظریف کاری دارد.

او درباره توجه خود به داستان کوتاه، اضافه کرد: همان طور که گفتم هر نویسنده ای دنیای فکری خود را دارد؛ یک نویسنده صرفا رمان نویس است مثلا علی محمد افغانی - نویسنده شوهر آهو خانم که چند رمان دیگر هم دارد اما او یک داستان کوتاه ندارند، زیرا دنیا فکری اش رمان است یا دولت آبادی را به نحوی می توان رمان نویس دانست برعکس هوشنگ گلشیری که داستان کوتاه نویس بود. یا در حوزه داستان کوتاه از قاضی ربیحاوی، حسن احمدزاده و حسن بهرامی می توان نام برد. خود من بر اساس دنیای فکری و علاقه ام، داستان کوتاه می نویسم. البته کار بلند هم دارم، مثلا داستان بلند برگ هیچ درختی و پیرزن جوانی که خواهر من بود.

طاهری در شرح این که به نظر می رسد مردم هم به خواندن داستان کوتاه تمایل نشان داده اند، گفت: رمان متعلق به قرن 18 و 19 است. قرن بیستم، قرن داستان کوتاه است که با ادگار آلن پو و چخوف معرفی می گردد. زمان ما زمانه شتاب و سرعت است؛ هر روز شاهد این هستیم که یک تکنولوژی تازه ابداع و وارد زندگی ما می گردد. در زمینه مطالعه هم آدم ها دیگر فراغت این که ماه ها بنشینند و رمان قطور چندجلدی بخوانند ندارد، کمتر این فراغت حاصل می گردد و آدم ها فرصت مطالعه ندارند.

صمد طاهری با بیان این که رمان هنوز جایگاه خاص خود را دارد، اظهار کرد: مردم در سال های اخیر به داستان کوتاه تمایل نشان داده اند. چند سالی هم می گردد گونه داستانک ابداع شده، یک داستان نیم صفحه یا یک صفحه ای. فکر می کنم امروزه داستان کوتاه بُرد بیشتری دارد؛ زیرا شما با گذاشتن دو ساعت وقت، یک داستان خوانده و آنچه را که می خواهید، دریافت می کنید.