چگونه بر استرس و اضطراب در ورزش غلبه کنیم؟ - وبلاگ سروری کیا

به گزارش وبلاگ سروری کیا، علم ورزش/ بروز استرس و اضطراب در ورزش مشابه با زنگ خطر آتش سوزی هستند. به نظر می رسد که این حالت در اثر محرک بیرونی(خارج از بدن ما) ایجاد شود، اما در حقیقت، پیش بینی می شود که اضطراب ناشی از آن اتفاقاتی باشد که در دوران کودکی ما می توانست رخ دهد، باید رخ می داد و یا خود خواسته رخ داده است.

این خاطرات یا افکار در ذهن خودآگاه ما به وسیله ایجاد ارتباطاتی بین آنچه که هم اکنون در حال وقوع است و آنچه که ما از همین رویداد مشابه اما در گذشته به یاد می آوریم، مجدداً ظاهر می شود. در این مطلب از مجله علم ورزش به توضیح این موضوع می پردازیم که چطور می توانید از خود در برابر این خیالات و توهمات که از گذشته شما ناشی شده اند و تا به حال بر روی زندگی و عملکرد تان تاثیر گذاشته اند، دفاع کنید.

زمانی که پشت خط شروع یک مسابقه دو یا سکوی شنا برای اجرای استارت ویا با توپ بسکتبال در حال پرش برای به ثمر رساندن گلی برای صعود لیگ یا منتظر شروع تورنومنت تنیس باشگاهی خود هستید، چه احساسی دارید؟

اگر شما مثل میلیون ها نفر دیگر از ورزشکاران با انگیزه و خلاق باشید، تلاش غریزی برای محافظت از خود در برابر تهدیدات ویا انتظارات تهدید درک شده، ممکن است در اولین لحظات نخست رقابت قدرت تحلیل تان را برای اجرای استارت، پریدن یا بازگشت به حالت اولیه از دست خواهید داد. اغلب تمرکز خود را نیز بدون آنکه متوجه آن شوید، از دست خواهید داد.

هر دو نتیجه یکی است

شما شدیداً ترسیده اید، چه نتیجه موفقیت باشد چه شکست. اگر ترس ایجاد شود، اضطراب از حالت دویدن با سرعت زیاد به حالت دویدن با سرعت کمتر انتقال می یابد. یا شاید شما از دست دادن کنترل بدن خود به علت خستگی مضطرب می شوید. از همه مهمتر، از این تاثیرات که شما را کنترل می کنند بی اطلاع هستید.

این تأثیرات شامل بروز رفتارهای خارج از اصول تمرین از قبیل مقدار ناکافی و یا بیش از حد گرم کردن پیش از ورزش، برداشتن گام های غلط همراه با ضعف حرکتی و بی توجهی به فرم اجرا (در اینجا معادل های ورزشی خود را برای درک عمیق تر مطلب جایگزین کنید). بروز این اضطراب ها در حین اجرا که ما را از انجام صحیح حرکات باز می دارد، از عوارض مدرن ترس های گذشته ما مانند عدم تایید، رد صلاحیت، حسادت، رها کردن و نابودی، ویا غیره هستند.

کلید مدیریت اضطراب در ورزش

کلید مدیریت اضطراب های ایجاد شده به هنگام اجراهای ورزشی این است که بتوانید هشدارها را سرکوب کنید. با کنترل بخش تظیم گر احساس در مغزتان، احساس نیاز به دفاع در برابر آن رفتارهای خارج از اصول تمرینی را سرکوب می کند. در این لحظه آرام هستید و مجبور نیستید استراتژی های خود کنترل خود را برای کسب آرامش بکار ببرید.

در این حالت آمادگی، می توانید تفاوت بین آنچه در درون بدن تان می گذرد با آنچه در خارج از شما وجود دارد، مقایسه کنید، در واقع مقایسه میان آنچه پیش از این اتفاق افتاده است و در مقابل آنچه ممکن است در آینده اتفاق بیفتد. فرق بین خطرات واقعی و آنچه درک شده، احساس عاطفی که به هنگام انجام بهترین تلاش تان بوجود آمده است، چیست؟

حالت حفظ مرکزیت (منطقه ایجاد خلا برای تصمیم گیری)، شما می توانید بر تفاوت ها تمرکز کنید، و به فرق بین توهم و واقعیت پی ببرید. باتوجه به تداوم تلاش فعلی شما بر اساس انتظارات و نتایج تلاش های قبلی بدست آمده، اغلب می توانید خطرات واقعی که هم اکنون وجود دارند را به عنوان عاملی منطقی و موجه مشاهده کنید.

تحقیقات نشان می دهد که دو تکنیک موثر جهت کاهش اضطراب ذهنی به هنگام اجرای ورزشی، مدیتیشن و متمرکز کردن افکار به یک نقطه (تصویرسازی ذهنی) است- هر دو عنصر تمرین ذهنی است. به یاد آورید که گذشته، اضطراب های ما را ایجاد می کند و تصور به آینده آنها را از بین می برد. تخیلات تان واقعیت شما را شکل می دهند، از این رو وقایع را تحت اختیار شما قرار می دهد.

جک نیکلاس، مسلما از بزرگترین گلف بازانی است که تا به امروز وجود داشته اند، هرگز بهترین مهاجم توپ نبوده است. با این حال، بابی جونز گلف باز معروف گفت: او به نوعی گلف بازی می کند که من با آن آشنا نیستم. سخن جونز به این معنا بود که به رغم حرکت صحیح وی در برابر توپ، نیکلاس نوعی بازی درونی و ذهنی داشت که تکنیک و تاکتیک های حریفانش را درهم می کوبید.

قبل از اینکه باشگاهش را عوض کند، نیکلاس نتیجه فزونی را از خود به نمایش گذاشت.بعد از موفقیت، او به طبع پیشنهادات مثبت گرایانه خود را به ما گفت و توصیه کرد افکار منفی را از خودتان دور کنید. او در آخر بازی تنها به تکنیک و تاکتیک بازی خود تکیه کرده بود و در نهایت با پرتاب توپ گلف و با اطمینان کامل به حافظه عضلانی خود کار را تمام کرد.

چگونه با دور کردن افکار منفی، بر اضطراب در ورزش غلبه کنیم؟

چند هفته قبل از مسابقه یا بازی یا روبرو با رویدادی سرنوشت ساز، سعی کنید هر روز برای 15-20 دقیقه به تنهایی در یک اتاق بر روی یک صندلی راحت با چشمان بسته، بنشینید. پاها و بازوهای خود را شل و آزاد، آویزان کنید. معده خود به عنوان یک بالون روشن رنگی تصور کنید.

به آرامی و عمیق به داخل و خارج نفس بکشید(دم و بازدم) و معده(و نه ریه های خود را) تصور کنید. بر تنفس خود به عنوان یک نقطه تمرکز کنید. هنگامی که حواس شما به طور ناگهانی پرت می شود، با صبر و حوصله، توجه خود را به تنفس خود جلب کنید. توجه کنید که چگونه (به چه وسیله ای) سطح اضطراب شما افزایش ویا کاهش می یابد، بسته به میزان موفقیت تان در حفظ تمرکز یا اینکه چگونه حواس تان به چیزهای دیگر از جمله رویداد سرنوشت سازتان پرت می شود.

تصویر سازی کنید

در طول این تمرینات، موقعیت های اجرایی خود را در حین رقابت تصور کنید. به عنوان مثال، خود را در روز مسابقه در مراسم افتتاحیه و آیین شروع رقابت ها تصور کنید. هر مرحله از رویدادهایی که قرار است اتفاق بیفتد را مجسم کنید و بر جملات مثبت سخنرانی خود تمرکز کنید. آیا موفقیت آمیز است؟

آیا به افکار منفی تان انتها می دهد؟ آیا ارتباط خوبی با آن برقرار می کنید یا پیشرفت خود را احساس می کنید ؟ آیا این تجربه بدون درد و اضطراب است؟ بر تغییراتی که در سطح اضطراب خود در طول این تخیل بوجود می آید و متغیرهایی که بر آن تاثیر می گذارند، تمرکز کنید. هنگامی که به پیام ها یا تصاویر خود-ساخته منفی را در ذهن خود می آورید، برای حذف این تصاویر بر تنفس خود تمرکز کنید. در واقع علت واقعی این عمل، چالش یا جایگزینی خودگفتاری منفی با خود گفتاری مثبت است.

به عنوان مثال، اگر شروع می کنید تا به بدن تان گوش دهید، می گوید من خیلی خسته ام باید سرعت را در همین حد نگه دارم، در چنین شرایطی می توانید این پیام آرام باش و به تمرینات من اعتماد کن را امتحان کنید. آزمایش را با تعداد قابل کنترل اولویت های کلامی/اشارات ذهنی را برای اطمینان از کنترل کیفیت تکنیک تان بکار ببرید. به عنوان مثال، اشارات من در طول دویدن، تمرکز بر آرامش عضلات صورت، بازوهایم در اطراف بدنم هنوز حرکت می کنند، و حرکت دست من راهنمای من در مشخص کشیدگی طول پا و نحوه گام برداری من است.

هر چه بیشتر تجربه کنید و بینش بیشتری نسبت به تاثیر موانع درونی بر عملکرد بهینه خود بدست آورید، توانایی شما برای حفظ و کنترل اضطراب بیشتر خواهد شد. این عمل شما را در تشخیص مرز باریک بین درون و بیرون، گذشته و حال، انتظارات و امکانات شما کمک خواهد کرد و این مرز باریک را حفظ خواهد کرد. تمرین در منزل و سپس اعمال تکنیک های مشابه در خط شروع یا حتی در وسط مسابقه خود سبب بروز نتیجه بهتری خواهد شد.

حتی اگر در سطح جک نیکلاس در رسیدن به اهداف خود نباشید، تکنیک های ذهنی مدیتیشن و تصاویرسازی کمک می کند تا بیشتر از مسافت پیموده شده، بدوید یا عملکرد بهتری در رقابت های خود بیشتر از آنچه تصور می کنید را به نمایش بگذارید. خود در خط شروع ببینید!