عباس عبدی؛ قطاری که به جنوب می رود؟

به گزارش وبلاگ سروری کیا، عباس عبدی در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: شکاف میان نگاه و برداشت مردم از شرایط جامعه و کشور با ارزیابی بخشی از مسوولان از این شرایط در حال افزایش است. این افزایش فاصله را می توان خوش بینانه یا بدبینانه تحلیل کرد.

عباس عبدی؛ قطاری که به جنوب می رود؟

در تحلیل بدبینانه مسوولان می دانند که وضع چگونه است و تصمیم دارند که برای ارزیابی و برداشت مردم تره خُرد نکنند و بگویند همین که هست، و البته می گویند سعی می کنیم وضع را بهتر کنیم، ولی باید بپذیرید.

ولی در تحلیل خوش بینانه فرض این است که ارزیابی واقعی مسوولان از وضع جامعه و مردم در اساس چندان هم بدبینانه نیست و گمان می کنند که اشاعه نقدها، یا به قول خودشان سیاه نمایی بیش از آنکه واقعیت داشته باشد، محصول تبلیغات براندازان و بیگانگان از طریق فضای مجازی است و آنان حقیقت را درباره ایران بازگو نمی کنند. به همین علت هم در پی محدود کردن استفاده از این فضا هستند.

در این یادداشت فرض خوش بینانه را تحلیل می کنم و رد و تأیید فرض بدبینانه را کنار می گذارم. به نظر می رسد که علت بروز این شکاف میان نگاه مردم و مسوولان، پیروی آنان از دو رویکرد متفاوت جزیی نگری و کلی نگری نسبت به امور است که نزد هر کدام وجود دارد. مسوولان در بسیاری از موارد جزییات را می بینند. آن هم جزییاتی که مطلوب آنان است. گزارش های اداری زیردستان، سراسر آکنده از این جزییات مجذوب کننده است.

در تولیدات صنعتی، در تولیدات دارویی مثل واکسن، در مقالات علمی، در کاهش وابستگی به خارج، در خلاقیت های فردی یا گروهی، در موفقیت های نظامی، در اختراعات ویژه، در دستگیری افراد ضد امنیتی و... خلاصه در همه زمینه ها می توان جزییاتی جالب توجه و حتی مسرور کننده را یافت. به همین علت مسوولان نگاهی امیدوارکننده پیدا می کنند. در حالی که برای مردم این جزییات ذاتا اهمیتی ندارد، آنچه که مهم است کلیت وضع جامعه است. کلیتی که محصول مجموعه ای از جزییات است. اجازه دهید مثالی بزنم.

فرض کنید که قطاری در حال حرکت به سوی جنوب باشد. مسوولان هدف خود را رفتن به شمال تعریف کرده اند و در داخل قطار به سوی شمال حرکت می کنند و مدعی رفتن به شمال هستند و درست هم می گویند، ولی سرعت رفتن آنان به شمال بسیار کمتر از سرعت قطاری است که به سوی جنوب می رود. در نهایت هم به آخر قطار و بن بست می رسند.

یک ناظر بیرونی به خوبی می بیند که قطار و هر کسی که داخل آن است، در حال حرکت به سوی جنوب است، ولی مسوولان حاضر در قطار می بینند که در حال حرکت به سوی شمال هستند. این دو نگاه هیچگاه به تفاهم نمی رسند. برای مردم اختراعات و پیشرفت علم و مستقل شدن در تولید فلان کالا، یا فلان موفقیت موشکی و نظامی و... همه و همه هنگامی معنی دار و روشن است که به بهبود زندگی آنان منجر شود و اگر وضع آنان را خوب نکند، هیچ کدام از این موفقیت ها ارزش مورد نظر را ندارد. به مثال قطار برمی گردیم.

حرکت قطار به سوی جنوب همان تحریم است که مسوولان آن را پیش فرض و اجتناب ناپذیر دانسته و واقعیت آن را می پذیرند، در نتیجه در دل این قطار هر چه به سمت شمال می فرایند، آن را به معنای نزدیک شدن به هدف که رفتن به شمال است توصیف می کنند، در حالی که از نظر مردم، تحریم مفروض نیست.

تحریم جزو بازی است و آنان را به سوی جنوب می برد. این تفاوت نگاه غیر قابل حل است. از نظر مردم مسوولان نمی توانند تحریم را مفروض و اجتناب ناپذیر بگیرند و از مردم بخواهند که با این فرض داوری و ارزیابی کنند. زیرا این مساله و حل آن جزو وظایف حکومت است.

نتیجه برآمده از این دو نوع نگاه هم جالب است. اگر چهار وزارتخانه نیرو، نفت، ارتباطات و راه و شهرسازی را که وزارتخانه های زیرساختی هستند در نظر بگیریم، می توان گفت که عملکرد آنان در مقایسه با بسیاری از وزارتخانه ها و نهاد های دیگر مثبت تر بوده است، در واقع آن ها در داخل آن قطار با سرعت بیشتری از دیگران به سوی شمال رفته اند، ولی، چون تحریم و مسائل آن از اراده آنان خارج است (قطاری که به سوی جنوب می رود)، مردم از این شرایط عملکردی این وزارتخانه ها هم رضایت ندارند، چون سرجمع به سوی جنوب رفته اند. مشکل برق که این روز ها گریبان همه را گرفته و مردم را عصبانی کرده است، نمونه ای از این ادعا است.

بعید است که بتوان مسوولانی قوی تر از این افراد نزد جناح اصولگرا جهت تصدی این وزارتخانه ها یافت، ولی شرایط کنونی برق، آب، انرژی، راه و حمل و نقل و اینترنت، همگی می توانند نقطه ضعف مدیریتی آنان تلقی شوند، در حالی که روشن است، قطار را تحریم به سوی جنوب می برد و عملکرد مدیران اجرایی در دل این حرکت به سوی جنوب باید ارزیابی شود. مساله اصلی تغییر جهت قطار است. مساله ای که ظاهرا نمی خواهد موضوع بحث قرار گیرد.

منبع: فرارو

به "عباس عبدی؛ قطاری که به جنوب می رود؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "عباس عبدی؛ قطاری که به جنوب می رود؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید