قیمت املاک این روستا در قلب تهران، هوش از سرتان می پرانَد - وبلاگ سروری کیا

به گزارش وبلاگ سروری کیا، ونک! نامی که برای همه آشناست. پیش از دوران قاجار، در اراضی غربیِ میدان ونک، ده ونک قرار داشت، دهی با سابقه در حد فاصل تهران و تجریش؛ اراضی شرقیِ میدان که امروز با نام محله کاووسیه می شناسیمشان، زمین های بایری بودند که در امتداد خودشان به تپه های عباس آباد می رسیدند. در زمانِ قاجار، خاندان مستوفی الممالک اراضی شرق و غرب میدان را به قصد آبادی و حفر قنات تصرف می نمایند.

به گزارش بهترین ها، اما ماجرای ساخت و ساز گسترده در این محدوده، می رسد به دهه 40 شمسی؛ با توسعه تهران به سمت شمال و شکل گیری محلاتی در اطراف خیابان ولیعصر، پای خیابان کشی های مدرن شطرنجی به این جا هم باز شد و کم کم به علت وجود عناصر مهم تفریحی در حوالی میدان ونک و دسترسی خوب به این میدان، محبوبیت ونک بیشتر از قبل شد. شهربازی، باغ وحشِ تهران، پارک ملت و سینما و...، همه از مواردی بودند که نام این میدان را وِرد زبان ها می کردند.

اما داستانِ دنیا کودک چیست؟ نامی که همواره با ونک رابطه تنگاتنگی دارد. احتمالا شما هم مثل هر شهروندِ تهرانی دیگر حدفاصل ونک تا چهارراه دنیا کودک را بار ها و بار ها طی کردید. چی شد که دنیا کودک هم نشین نام این خیابان شد؟

این بار به سراغ روایتی از شرق میدان ونک و خیابان دنیا کودک می رویم و جای مدرسه دنیا کودک را نشان می دهیم، تا خاطرات روز های دور رنگی تر بشوند.

ونک یک نفر! تقریبا هر کجای تهران که باشید. سر هر چهارراه و گره گاه مهم شهری، صدای تاکسی های خطی را می شنوید که صدا می زنند ونک یک نفر! بپر بالا تا پرسه مان را از میدان ونک آغاز کنیم. میدانی با قدمتی بیشتر از نیم قرن، که در خاطرات تمامی اهالی شهر از پیر و جوان، رد پایی از خودش به جا گذاشته و هر سمتش، روایت خاص خودش را دارد.

دنیا کودک، اما فقط یک نام نیست! بلکه دبستانی با قدمت پنجاه ساله در ضلع شمال شرقی میدان بود که بخشی از دنیا بچه ها آن حوالی را می ساخت. دیروزها، دنیای شاد و امروز نمای آجری مدرسه رها شده ای به نام مدرسه هدایت دخترانه رجایی! از کنار دیوار بلندش که رد می شوید می فهمید که اینجا مدت هاست که صدای هیچ خنده بچه هاه ای شنیده نمی گردد ... شاید تقصیر دیوارهاست ... شاید تقصیر بچه هایی که زود بزرگ شدند ... و یا تقصیر روزگاری که زود گذشت ...!

از کنار مدرسه دنیا کودک عبور کنید و خیابان دنیا کودک (حقانی امروزی) را به قصد رسیدن به گاندی ادامه بدهید. خیابان گاندی از آن خیابان های پر آوازه شهر است که هر سمتش دردی را دوا می نماید. اگر گاندی در شمال دنیا کودک تبدیل شده به راسته ای برای مطب ها و شرکت ها، گاندی در جنوب خیابان، دنیای از پارچه های رنگارنگ است ... دنیای برای پرسه زدن ...

وسط گاندی که قدم می زنید برگردید و پشت سرتان را ببینید! سه گانه ای اصیل و بلندمرتبه! خوب که نگاه می کنید، در پرسپکتیو انتهای گاندی، برج های اسکان را می بینید که در حال غرق شدن تدریجی در انبوه تراکم و ارتفاع ساختمان های اطرافشان هنوز هم با قدرت تاریخ روزگار خودشان، تاریخ تهران مدرن را فریاد می کشند.

یک روز اگر نباشی، تجریش برات بمیره و ونک همین که رفتی، ذات الریه بگیره این داستان تخریب بنا هایی از عصر طلایی معماری تهران است. آن هایی که با رفتنشان خط سیاهی زدند به هویت تهران مدرن و چنگی زدند به دل ما. حالا که گذرتان به محله کاووسیه و خیابان دنیا کودک افتاده است. به کوچه پس کوچه هایش سرکی بکشید تا قبل از رسیدن آخرین جرثقیل ها، بتوانید تک و توک شعر های به جای مانده اش را بخوانید ...

وقتی در مسیر پرسه به چهار راه دنیا کودک برسید، یک برج غول پیکر بیست و پنج طبقه نظرتان را جلب می نماید. این برج از هر طرف دیدتان را به سبزینگی تپه های عباس آباد مسدود می نماید. اما شما از آن ها بگذرید و راهی برای تماشای سبزینگی انبوه شرقی پیدا کنید! عاشق پیشه های دهه پنجاهی و بچه های دهه شصت و هفتاد، خوب یادشان است که روزگاری، قبل از ساخت پارک آب و آتش و ملحقاتش، پارک دنیا کودک (طالقانی کنونی) پاتوق دمپا گشادها، لوله تفنگی ها، شلوار پلیسه ها کاپشن خلبانی ها فکلی ها و اپلی ها بود ... چه عاشق های بی شیله پیله ای!

قطعا حد فاصل ونک تا چهار راه دنیا کودک، برای خیلی از اهالی شهر، راسته برو و بیا؟، هیاهو، شرکت ها، حضور بیمار های نگران در اطراف مطب ها و پاتوق خوبی برای دانشجو ها و هنرجو های کلاس های آموزشی است. اما اگر با طمانینه و قدم زنان سراغ کوچه ها بروید، داستان های متفاوتی در انتظارتان است ... داستان هایی از جردن تا ولیعصر. پلاک به پلاک!

شما چه خاطره ای از این حوالی دارید؟ محل کارتان بوده؟ یا دانشگاه و مدرسه؟