آسیب شناسی نو تعطیلی مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی - وبلاگ سروری کیا

به گزارش وبلاگ سروری کیا، ایسنا/ این خبر پیرامون آسیب شناسی تازه تعطیلی مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی برای شما نگارش شده است.

محسن کشاورز، کارشناس بازسازی بناهای تاریخی یادآور شد: سازمان میراث فرهنگی از جمله تخصصی ترین سازمانهای کشور بود که از نظر ساختار سازمانی در حوزه های مختلف از جمله حفظ و احیا، معرفی و آموزش، پژوهش های باستان شناسی و مردم شناسی، زبان و گویش تقسیم بندی میشد و در این باره وظایفی برعهده داشت. یکی از اقدامات مهم و مثبت سازمان میراث فرهنگی در اواخر دهه 60 اقدام به تربیت و پرورش کارشناسان و متخصصان این حوزه بود که با تأسیس مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی به این امر مهم پرداخت.

او اضافه کرد: در دوره های اولیه جذب دانشجو این دانشکده کاردانی رشته هایی، چون بازسازی بناهای تاریخی، حفاظت از آثار تاریخی، موزه داری، باستان شناسی و ... آموزش داده میشد. در این مرکز که در تهران متمرکز بود، اساتید آن از مدیران، متخصصان ارشد و کارشناسان حوزه میراث فرهنگی بودند که اطلاعات و دانش مورد احتیاج را در اختیار دانشجویان قرار میدادند. فعالیت این مرکز تا سالهای 1396-1395 تداوم پیدا کرد.

کشاورز که فارغ التحصیل مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی است در ادامه گفت: اگر این مرکز را تقویت میکردند و بعد به شکل منطقه ای در منطقه ها مختلف کشور توسعه میدادند، شاهد عملکرد خیلی خوبی از آن می بودیم. امروز مراکز علمی کاربردی در سطح کشور توسعه یافته اند و در هر منطقه یک یا چند مرکز آموزش علمی کاربردی یا مؤسسه غیرانتفاعی وجود دارد که حتی تحت نظارت بعضی اداره کل های میراث فرهنگی در استان ها اداره می شوند، با این حال نتوانستند نقش خود را به خوبی ایفا نمایند.

او که عضو هیأت علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان در رشته بازسازی بناهای تاریخی است، اظهار کرد: نقطه قوت چنین مرکزی این بود که دانشجویان متخصص در حوزه میراث فرهنگی به لحاظ آموزشی هم به وسیله کارشناسان و هم متخصصانی که مدیران میراث فرهنگی کشور بودند آموزش می دیدند و هم در محیط عملی و تجربی قرار می گرفتند. در دانشگاه های مختلف رشته های مرتبط با میراث فرهنگی را داریم، اما ارتباط آنها با وزرات میراث فرهنگی و سازمان های استانی خیلی کمرنگ است و این موضوع در بازار کار این حوزه تأثیر گذاشته است.

کشاورز گفت: در سالهای اولیه که مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی کاردان تربیت میکرد، فارغ التحصیلان آن وراد بازار کار میشدند اما به مرور فراگیران و دانشجویان آن مرکز دیگر از سوی میراث فرهنگی جذب نشدند. متاسفانه در کشور معضل یا آفت مدرک گرایی گریبانگیر جامعه شده است؛ برای بکارگیری افراد فقط درگیر القابی چون دکتر و مهندس هستیم و سازمان ها پروژه های اجرایی را به کسانی می سپارند که کارشناسی ارشد یا دکتری داشته باشند درحالیکه در کشورهای دیگر یک کارشناس هم می تواند این کارها را انجام دهد و از طرفی، اگر احتیاج به تخصص بیشتر باشد یک تیم برای اجرای آن تشکیل می گردد.

این کارشناس بازسازی بناهای تاریخی ادامه داد: از دیگر نقدهای وارده این است که اصولا مدیرانی در پست های کلیدی میراث فرهنگی منصوب می شوند که هیچ مدرک مرتبطی در حوزه میراث فرهنگی ندارند، برای مثال یک فوق لیسانس علوم ارتباطات یا علوم اجتماعی در رأ س مدیریت یکی از ادارات میراث فرهنگی قرار میگیرد. در چنین شرایطی تعیین است در گزینش کارشناسان و مشاوران به این موضوع توجهی نمی گردد. درحالیکه در زمان گذشته کارها را به یک شرکت مشاور می سپردند که افراد متخصص در آن حضور داشتند اما امروز این کارها را به افراد غیر متخصص می سپارند.

کشاورز درباره راه اندازی دوباره مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی اظهار کرد: در سیستم های آموزشی که در کشور داریم، باید مانند رشته های علوم پزشکی با آموزش حوزه های مرتبط با میراث فرهنگی برخورد کنیم، یعنی سیستم آموزشی که در علوم پزشکی اجرا می گردد در حوزه میراث هم باید اجرا گردد؛ قرار داشتن یک مرکز آموزش پزشکی کنار یک مرکز بهداشتی درمانی برترین الگو و مدل آموزشی کارآمد است. زمانی که مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی دایر بود زیرنظر سازمان وقت میراث فرهنگی فعالیت میکرد، اما امروز این ارتباط قطع شد. این الگو می توانست ادامه دار باشد و اعتقاد من این است امروز هم میتوان شاهد این اتفاق باشیم، کافی است وزارت میراث فرهنگی و مدیران ما این مسأله را درک نمایند. آنها می توانند با احیای مرکز آموزش عالی و ایجاد شعب استان، خلأ میراث فرهنگی را پر نمایند.