راه حل سعید حجاریان برای خروج ایران از تعلیق در مسائل مهم کشور

به گزارش وبلاگ سروری کیا، سعید حجاریان، تئوریسین جریان اصلاحات در یادداشتی نوشت: در توصیف و تحلیل سیاست و جهت گیری های سیاستی کشور تا به امروز واژگان متعددی وضع شده است که هریک کمابیش توانسته اند بخشی از واقعیت موجود را تصویر نمایند. در میان این واژگان، به گمان من تعلیق از اهمیتی ویژه برخوردار است. چرا که به درستی می تواند ماهیت تصمیم سازی و تصمیم گیری را در کشور نمایان کند. به عنوان مثال طی سالیان اخیر موضوعاتی از قبیل مذاکره با ایالات متحده، چگونگی مواجهه با پیمان ها و نهاد های بین المللی و… به رغم اهمیت شان در شرایط تعلیق قرار گرفته اند و حتی، در نمونه های متأخر شاهد تعلیق خرید واکسن -به عنوان مسئله ای حیاتی- بوده ایم. گمان می کنم تا به امروز چندصد هزار کلمه مقاله و مصاحبه در تشریح این شرایط فراوری و راه چاره هایی برای برون رفت از آن ارائه شده باشد. هر چند به نظر راه مواجهه با شرایط تعلیق به ویژه در حوزه روابط بین الملل از چند سطر هم تجاوز نکند!

راه حل سعید حجاریان برای خروج ایران از تعلیق در مسائل مهم کشور

به گزارش مشق نو، در ادامه این مطلب آمده است: گمان می کنم که در چنین شرایطی می بایست انتهای منطقی جهت فعلی ایران را پیش روی تفکر حاکم بر کشور نهاد، تا اولاً شرایط تعلیق را هر چه سریع تر به اتمام برسانند و ثانیاً، چگونگی مواجهه نظام جمهوری اسلامی ایران با نظم بین المللی را معین تکلیف نمایند.

چنانکه مشاهده نموده ایم، از بدو تشکیل مجلس انقلابی (یازدهم) کنش هایی در جهت مواجهه سریع و انقلابی دستگاه دیپلماسی و به بیان بهتر، تمامیت نظام سیاسی ایران با پیمان ها و پادمان ها و سازمان های بین المللی اجرا شده است که بخش هایی از آن در طرح اقدام راهبردی مجلس و همچنین زمزمه های خروج از پیمان منع گسترش جنگ افزار های هسته ای قابل مشاهده است. این اقدامات در نگاه نخست در قالب فعالیت های شعاری و به منظور بهره برداری از آثار تبلیغی صورت بندی می شوند تا هم شاید زهرچشمی از اروپایی ها و امریکایی ها گرفته گردد و هم حساب کار دست نیرو های داخلی بیاید، اما در عمل آثاری سوء را برای کشور به دنبال دارند.

حال پرسش این است که به رغم آنکه حاملان این قبیل رفتار ها و عاملان این سنخ طرح ها از خسارت های اقدامات شان آگاهند، چرا همچنان به چرخیدن در بر همین پاشنه اصرار می ورزند؟

پاسخ روشن است؛ هسته مرکزی چنین تفکری به سرعت، به دقت و به شدت به دنبال تبدیل کشور به نظامی غیرنرمال و در یک کلام استثنایی است. چنین تفکری به دنبال آن است که: اولاً، ارتباط با ملت ها را جایگزین ارتباط با دولت ها کند؛ ثانیاً، ارتباط با سازمان های غیررسمی نظامی را جایگزین پیمان های نظامی قاعده مند کند؛ ثالثاً، کشور را به زعم خود از دیدرس ناظران دنیای خارج کند.

فارغ از داوری ارزشی و آنالیز کارکرد این سه گزاره به نظر می رسد انقلابیون مجلس مقدمتاً باید دست به اقداماتی بزنند تا شرایط ایده آل شان را تدارک نمایند.

یکم) سند 2030. به گمان انقلابیون -و با توجه به اظهارات پربسامد آن ها- این سند باعث می گردد فرهنگ اسلامی کشور از درون تهی و نهایتاً غرب گرایی و نکات مبتذل به نظام آموزشی کشور وارد گردد. البته، این نقد تنها به این سند محدود نبوده و حاملان این تفکر معتقدند کلیه اسناد یونسکو و یونیسف در ژانر های مختلف واجد چنین کارکردی هستند و درصدد تهاجم فرهنگی، استحاله و شبیخون هستند. با این اوصاف مجلس انقلابی بدون فوت وقت باید تعطیلی دفاتر این نهاد ها و اخراج کارکنان آن ها را در دستور کار بگذارد و راه مقابله حداکثری را در پیش بگیرد.

دوم) سازمان عفو بین الملل. به گمان رادیکال های حاضر در کشور، جنایت کارانی که خود در اقصی نقاط دنیا دست به جنایت می زنند، در پوشش سازمان عفوبین الملل ایران را زیر ذره بین قرار می دهند و با معین نماینده ویژه، هزینه هایی را بر کشور بار می نمایند چنانکه هر ساله نمایندگان ایران باید درصدد دفاع از اتهام های انتسابی برآیند. این تفکر رادیکال معتقد است ایران می بایست با این سازمان قطع ارتباط نماید و اساس پاسخگویی بین المللی را تعلیق کند.

سوم) صندوق بین المللی پول. تفکر انقلابی و استثناگرا معتقد است این صندوق به خاطر پرداخت مبلغی ناچیز، شرط و شروط فراوان وضع می نماید و ذیل آن کشور های هدف را به افلاس می کشاند. زیرا به گمان آن ها این صندوق و بانک دنیای -به دنبال پیروی از گرایشات مکتب شیکاگو- دست به اقداماتی می زنند و نهایتاً زمین بازی کشور های توسعه یافته را هموار و دنیا سوم را زمین گیر می نمایند؛ بنابراین مجلس انقلابی باید نحوه مراوده با این نهاد را هم معین تکلیف نماید.

این راهبرد های انقلابی، درباره سازمان ها و نهاد هایی از جمله ایکائو، سازمان دنیای مالکیت فکری، کنوانسیون ژنو و… نیز کمابیش وجود دارد، اما از این ها مهم تر شورای امنیت است. به گمان انقلابیون، این شورا صرفاً به صدور قطع نامه می پردازد و مقابل انقلابی گری و صدور انقلاب می ایستد و با قاعده نامربوط حق وتو، ایران را به متغیر وابسته چند ابرقدرت تبدیل نموده است.

غایت ایده های رادیکال های وطنی در این گذرگاه هویدا می گردد و آن خروج از سازمان ملل به عنوان علت العلل این بحران هاست. (دوستان گرامی آقایان عباس عبدی و مصطفی تاج زاده نیز در این باره نکاتی را ذکر نموده اند) با این وصف، چنانکه در سطور ابتدایی این یادداشت ذکر شد، می بینیم که کشور در دوگانه هایی از جمله بهنجاری/نابهنجاری، استثناگرایی/قاعده مندی و… به حالت تعلیق درآمده و دو نیروی متضاد -هر یک به نسبت توان خود- به دنبال تغییر شرایط کشور هستند.

راه حل انقلابی نهایتاً با خروج از سازمان ملل به دنبال آن است که: اولاً، قرارداد های دوجانبه مطلوب خود را با کشور های دوست از جمله ونزوئلا و سوریه و… منعقد و الگویی متفاوت را از نهاد دولت در ایران ارائه کند. ثانیاً، گلوبالیست ها، غرب زده ها و باند نیوریورکی ها را از دیپلماسی و تعاملات نهادی بین المللی خلع ید کند، ثالثاً، با تعلیق (یا تعطیلی) مجموعه سفارتخانه ها -با رویکرد متهورانه- بودجه های ذخیره شده را در جهت دیپلماسی مطلوب خود صرف کند.

در مقابل، راه حل اصلاح طلبانه بهنجاری و قاعده مندی است و ضمن باور به همکاری و تعامل با نهاد های بین المللی به دنبال آن است که: اولاً، از الگوی قرارداد های دوجانبه و مخاطره آمیز فاصله بگیرد تا کشور ذیل دیپلماسی توسعه محور در درون نظم دنیای به رسمیت شناخته گردد، ثانیاً، بوروکراسی و سازمان اداری کشور را براساس کارآیی و تخصص افراد و نه ایدئولوژی و مواضع شعاری بازآرایی کند، ثالثاً، تمامی معبر های دیپلماتیک را در بهترین و بالاترین سطح احیا و بازسازی کند و تمامی ظرفیت های خارج از کشور، اعم از ایرانیان خارج از کشور و سرمایه گذاران خارجی را روانه کشور کند.

در سرانجام باید هشدار داد، جهتی که مجلس انقلابی و همچنین دیپلماسی انقلابی در پیش گرفته است، ایران را بعد از خروج از سازمان ملل به ریز کشور (Micronation) یا نهایتاً کشوری تبدیل خواهد نمود که صرفاً از سوی چند دولت خاص به رسمیت شناخته می گردد. این کشور ها موسوم به نیمه رسمیت یافته هستند و آبخازیا، اوستیای جنوبی، قبرس شمالی، صحرای غربی و ترانس نیستریا مشهورترین آن ها هستند!

منبع: فرارو

به "راه حل سعید حجاریان برای خروج ایران از تعلیق در مسائل مهم کشور" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "راه حل سعید حجاریان برای خروج ایران از تعلیق در مسائل مهم کشور"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید